ចែកអាំងប៉ាវនៅរយៈពេលដើមឆ្នាំថ្មី ឬ នៅក្នុងពិធីបុណ្ណនានា គឺជាទំនៀមទំលាប់មួយ​ពេញនិយមនៅតាមបណ្តាប្រទេសក្នុងតំបន់អាស៊ី។ ទំនៀមទំលាប់នេះ មានតាំងពីយូរណាស់ហើយនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម, ហើយនៅក្នុងថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីជាតិ មនុស្សធំច្រើនតែចែកជូនក្មេងៗនូវប្រាក់បន្តិចបន្តួច ដាក់ក្នុងស្រោមពណ៌ក្រហម បានបោះពុម្ភរូបនេះរូបនោះ ដ៏ស្អាត និងជារូបតំណាងនៃសេចក្តីសំណាង និងលាភសម្ភារៈ…

ទំនៀមទំលាប់នេះ មានដើមកំណើតនៅក្នុងប្រទេសចិន, រឿងព្រេងបានពោលថា កាលពីព្រេងនាយ នៅតំបន់មួយក្នុងប្រទេសចិន មានដើមប៉ែសមួយដើមដ៏ធំសម្បើម នៅលើដើមប៉ែសនេះ មាន​ពួកបីសាច់រស់នៅក្នុងផ្លែប៉ែសច្រើនណាស់ គឺមានកញ្ច្រោងបីសាច់, កណ្តុលបីសាច់, ឬ ចចក…ពពួកបីសាច់ទាំងនេះ​ មានបំណងចង់ចេញទៅខាងក្រៅ សម្រាប់បន្លាច និងបង្ករអំពើអាក្រក់ដល់មនុស្ស ប៉ុន្តែ តាមធម្មតាទីនេះច្រើនតែមានទេវតាយាម មិនឲ្យពួកវាចេញទៅខាងក្រៅបាន។

ប៉ុន្តែ ឲ្យតែដល់រាត្រីឆ្លងឆ្នាំថ្មី ទេវតាគ្រប់អង្គ ត្រូវតែហោះទៅឋានទេវលោក សម្រាប់ចែកភារកិច្ចគ្នាឡើងវិញ, ដោយហេតុនេះហើយ រយៈពេលនេះ ជាឱកាសសម្រាប់ពពួកបីសាច់ចេញទៅខាងក្រៅ ហើយពួកវាច្រើនតែហោះទៅផ្ទះណាមានកូនក្មេង សម្រាប់អង្អែលក្បាលកូនក្មេង ឲ្យពួកក្មេងៗ​ ដែលកំពូងដេកលក់ ត្រូវភ្ញាក់,​ ស្រេកយំ និងត្រូវកើតជំងឺគ្រុនក្តៅខ្លាំង ឬ ត្រូវល្ងីល្ងើ។ បានជា​នៅរយៈពេលនេះ ក្រុមគ្រួសារមានកូនក្មេងៗ ត្រូវតែអត់ងងុយ សម្រាប់យាមមិនឲ្យពួកបីសាចមកបន្លាចកូនខ្លួន។ មានពេលមួយនោះ មានទេវតាពីរបីអង្គបាន ហោះកាត់ផ្ទះមួយនោះ នឹងបានប្រែខ្លួនជាកាក់លុយស្ថិតនៅជិតក្មេងៗ។ ហើយឪពុកម្តាយរបស់ពួកក្មេងៗ ​បានវិចខ្ចប់កាក់ទាំងនេះ ក្នុងសំពត់ពណ៌ក្រហម។ ពេលពួកបីសាចមកដល់ កាក់ទាំងនេះ បានចេញពន្លឺ ឃើញពន្លឺ ពួកបីសាចក៏ភ័យខ្លាច នឹងរត់ទៅបាត់។ វេតមន្តនេះ ត្រូវបានតៗគ្នា ហើយឲ្យតែដល់ថ្ងៃបុណ្ណចូលឆ្នាំថ្មីម្តងៗ​ ប្រជាជនបាននាំគ្នាយកលុយកាក់ ដាក់ចូលក្នុងស្រោមពណ៌ក្រហម និងចែកដល់ពួកក្មេងៗ។ លុយនេះគេបានហៅថាអាំងប៉ាវ។

រីឯនៅប្រទេសវៀតណាមវិញ ទំនៀមទំលាប់ចែកអាំងប៉ាវ គឺគ្រាន់តែជាលុយកាក់ បានដាក់ក្នុងស្រោមពណ៌ផ្កាឈូក ឬ បានគូរជារូបអ្វីមួយ ដែលមនុស្សចាប់ទុកសម្រាប់ចែកជូនក្មេងៗ ក្នុងប៉ុន្មានថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មី។ នៅពេលបានទទួលអាំងប៉ាវ ក្មេងៗច្បាស់ជាសប្បាយរីករាយខ្លាំងណាស់​ និងសើកយ៉ាងពេញចិត្ត ហើយសំណើចរបស់ក្មេងៗ អាចបណ្តញបានភាពអាក្រក់ និងចង្រៃនានា។ ដោយហេតុនេះហើយ ការចែកអាំប៉ាវក៏មានន័យថាសុំសេចក្តីសំណាង និងលាភសក្ការៈនារយៈពេលដើមឆ្នាំថ្មី។

តាមទំនៀមទំលាបនៅតាមតំបន់មួយចំនួន គឺមនុស្សតូចមិនត្រូវចែកអាំងប៉ាវដល់មនុស្សមានវ័យច្រើនជាងនោះទេ, មកពីមិនត្រឹមត្រូវតាមអត្ថន័យ និងត្រូវវាយតម្លៃថាជាមនុស្សព្រហើន។ ក៏ប៉ុន្តែ មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ទំនៀមទំលាប់ចែកអាំងប៉ាវមានភាពធូរជាង, ពិសេស ក្មេងៗដែលមានក្រុមគ្រួសារហើយ បានធ្វើការនិងមានចំណូល គឺអាចចែកអាំងប៉ាវដល់មនុស្សចាស់បាន ដូចជា ឱពុក, ម្តាយ, ជីដូនជីតា ដោយគោលបំណង ជូនពរសេចក្តីសុខ សេចក្តីចំរើន, សុខភាពបរីបូរណ៌ និងសុខក្សេមក្សាន។  នៅព្រឹកថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មីទីមួយ គឺកិច្ចការអ្វីៗក៏ត្រូវផ្អាកសិន កូនៗបានមកជួបជុំនៅផ្ទះឱពុកម្តាត សម្រាប់ជូនពរឆ្នាំថ្មីដល់ជីដូន ជីតា, មនុស្សចាស់ និងជូនពរគ្នាទៅវិញទៅមក។ តាមទំនៀមទំលាប់ ឲ្យតែឆ្នាំថ្មីមកដល់ មនុស្សចាស់ និងក្មេងៗសុទ្ធតែចាស់បន្ថែម។ មនុស្សចាស់បានជូនពរឆ្នាំថ្មីដល់ក្មេងៗជាលុយដាក់ក្នុងស្រោមពណ៌ក្រហមដ៏ស្អាត។  រីឯលុយដែលបានទទួលតាមរូបភាពចែកអាំងប៉ាវនោះ​ បានចាត់ទុកថា​ ជាលុយកៅឆាយ។ ហើយកាលពីមុន នៅមានទំនៀមទំលាប់ គឺលុយដែលដាក់ក្នុងស្រោមអាំងប៉ាវ គឺត្រូវមានលេខសេស ដោយបំណងថា លុយនេះនឹងកកើតច្រើនជាងនេះទៅទៀត៕